അവളെ ഞാന്‍ ഒരുപാടു സ്നേഹിച്ചിരുന്നു,നിശബ്ദമായി കണ്ണോടു കണ്ണ് നോക്കി ഒരുപാട്. തിരക്കൊഴിഞ്ഞ ക്ലാസ്സ്‌ റൂമിന്‍റെ നിശബ്ദതയില്‍.മാത്തമാറ്റിക്സ് ക്ലാസിന്റെ വിരസതയില്‍ ,ഇടവേളകളില്‍ ,അവളെ ഞാന്‍ ഒരുപാടു സ്നേഹിച്ചു , ആദ്യമൊക്കെ വരാന്തകളിലെ ചില ആകസ്മികമായ കൂടിചേരലുകളില്‍ അവളില്‍ ഞെട്ടി വിരിഞ്ഞ പ്രകമ്പനങ്ങള്‍,എന്നെ അത്ഭുതപെടുത്തിയിരുന്നു.
അവളില്‍ ഒരു പ്രണയമുണ്ടെന്നു ഒരുപക്ഷെ ആദ്യമായി തിരിച്ചറിഞ്ഞതു ഞാന്‍ ആയിരിക്കാം.
അവള്‍ ഒരു സുന്തരി അല്ലായിരുന്നു.എന്നേക്കാള്‍ അധികം ഉയരം അവള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു.അവളുടെ ശബ്ദത്തിനു ആരെയും ആകര്‍ഷിക്കാനുള്ള കഴിവില്ലായിരുന്നു.അവളുടെ മേനിയില്‍ ഞാന്‍ ഒരിക്കലും മാദക ഗന്ധത്തിന്‍റെ വേലിയേറ്റങ്ങള്‍ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ല. ചിലപ്പോഴൊക്കെ അവളുടെ കയ്കളില്‍ കറുത്ത രോമകൂപങ്ങള്‍ക്കിടയില് എന്റെ വിരലുകള്‍ എന്തോ തിരഞ്ഞിരുന്നു .
അവളുടെ അധരങ്ങള്‍ക്ക് പനിനീര്‍പൂവിന്റെ ആര്‍ദ്രത ഉണ്ടായിരുന്നില്ല,അവളുടെ മേനിയുടെ ദൃഡത എന്നെ അത്ഭുതപെടുത്തിയിരുന്നു..........എന്നിട്ടും അവളെ ഞാന്‍ സ്നേഹിച്ചു.
ആ രണ്ടു വര്‍ഷത്തെ പ്ലസ്‌ടു പഠനത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍ പോലും ഞാന്‍ എന്റെ പ്രണയത്തെ അവളില്‍ നിന്ന് തിരിചെടുത്തില്ല........... അവള്‍ എന്നോടു ചേര്‍ന്നിരുന്നു എന്നിലലിഞ്ഞു .പക്ഷെ അവള്‍ അവളുടെ പ്രണയത്തെ അവളില്‍ തന്നെ ഒതുക്കി.ഞാന്‍ എന്താണെന്നു കാരണമെന്ന് ഒരിക്കലും അവളോട്‌ ചോദിച്ചില്ല.അവളുടെ മുഖത്ത്‌ വിരിയുന്ന അപകര്‍ഷതാ ബോധം ഒരു പുഞ്ചിരി യായി വിരിയുന്നതു ഞാന്‍ ഒരുപാടു തവണ കണ്ടിരിക്കുന്നു .......
നീ എന്നോടു ഷമിക്കുക.നീയും ഞാനും മാത്ര മറിഞ്ഞിരുന്ന .മറ്റാരും അറിയരുതെന്ന് നമ്മള്‍ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്ന ആ നല്ല നിമിഷങ്ങള്‍ ഇവിടെ പകര്‍ത്തിയതിനു ..........
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment